toestandbehoud

Toestandbehoud is de verzamelnaam voor praktijken gericht op het behouden van de huidige toestand van een object, structuur, systeem of omgeving om verwering te voorkomen en de functionele prestaties te waarborgen. Het begrip wordt toegepast in zowel publieke als private sectoren, met name in cultureel erfgoed, infrastructuurbeheer en facilitair beheer.

Het onderscheid met toestandverbetering is dat toestandbehoud primair gericht is op het voorkomen van achteruitgang en het behouden van de bestaande kenmerken, terwijl toestandverbetering ook herstel of verbetering nastreeft. Kernactiviteiten zijn onder meer periodieke conditie- en risicobeoordelingen, preventief onderhoud, milieubeheer en conserverings- of restauratiewerkzaamheden waar nodig, plus gedocumenteerde besluitvorming over de toestand en te nemen maatregelen.

Toestandbehoud vindt toepassing in verschillende velden, zoals erfgoedbeheer (monumenten en historische objecten), infrastructuur (wegen, bruggen, machines) en gebouwbeheer. Belangrijke concepten zijn conditie-inventarisatie, risicogebaseerde planning, lifecycle management en authenticiteit, waarbij men streeft naar lange termijn behoud met behoud van karakteristieke kenmerken.

Voordelen zijn onder andere een langere levensduur van assets, behoud van functionaliteit en veiligheid, en mogelijk totale beheerkosten op lange termijn. Uitdagingen zijn beperkte financiën, prioriteitsstelling tegenover andere projecten, klimaat- en omgevingsinvloeden, en regelgeving die conservatie en duurzaamheid balanceert. Toestandbehoud kan worden ondersteund door bredere asset management-standaarden en erfgoedconserveringsrichtlijnen die gericht zijn op verantwoorde en verantwoorde besluitvorming.

Zie ook: conditiebeoordeling, preventief onderhoud, conservering, asset management.