terreinsoorten

Terreinsoorten zijn een manier om het aardoppervlak op te delen op basis van kenmerkende combinatie van reliëf, bodem, waterhuishouding, vegetatie en gebruik. Ze dienen als referentie in kaarten, ruimtelijke planning, natuurbeheer en ecologisch onderzoek.

Een veelgebruikte indeling onderscheidt onder natuurlijke terreinsoorten: vlakten en laagland; heuvelachtig gebied en bergen; kust- en duinlandschappen; moerassen en wetlands; rivier- en stroomgebiedlandschappen; en bos- en heide- of graslandschappen. Daarnaast bestaan er antropogene terreintypen zoals landbouw- en stedelijke landschappen. Elk type kent concrete kenmerken op het gebied van reliëf, bodem, waterhuishouding, vegetatie en menselijk gebruik.

Toepassingen van terreintypen omvatten kaartproductie, regionale planning, natuur- en waterbeheer en ecologisch onderzoek. Omdat classificaties regionaal verschillend zijn en kunnen variëren met klimaat, verstedelijking en landgebruik, ontstaan er hiërarchieën met hoofdtypen en subtypen die zowel brede patronen als lokale variaties beschrijven.