taakcohesie

Taakcohesie is een term uit de organisatiepsychologie die verwijst naar de mate van samenhang en inzet van teamleden met betrekking tot de taak die zij gezamenlijk uitvoeren. Het geeft aan in hoeverre leden elkaar ondersteunen, afhankelijk zijn van elkaars bijdragen en zich gezamenlijk inzetten om taakdoelen te bereiken. Taakcohesie vormt een dimensie van bredere teamcohesie, die ook sociale banden omvat.

Kenmerken van taakcohesie zijn onder meer duidelijke gemeenschappelijke doelstellingen, gedeelde mentale modellen over de taak en werkwijzen, wederzijdse afhankelijkheid en effectieve coördinatie. Betrokken teamleden communiceren regelmatig, geven en ontvangen feedback en hebben vertrouwen in elkaars competenties. Psychologische veiligheid en een cultuur van ondersteuning versterken de perceptie van taakcohesie.

Factoren die taakcohesie bevorderen of hinderen zijn leiderschap, de structuur van de taak, interdependentie, interpersoonlijke verschillen en de algehele werkomgeving. Complexe taken of hoge druk kunnen de cohesie versterken als teams duidelijke rollen hebben en successen gezamenlijk vieren; andersom kunnen misverstanden en conflicten de taakgerichte banden verzwakken. Een gezonde taakcohesie draagt bij aan betere coördinatie en snellere gezamenlijke besluitvorming.

Taakcohesie wordt doorgaans gemeten met enquêtes of interviews die peilen naar toewijding aan doelstellingen, bereidheid tot samenwerking, coördinatie-inspanningen en de bereidheid extra inspanningen te leveren. In de praktijk kan het verbeteren ervan door gezamenlijk plannen te maken, duidelijke doelen te stellen, regelmatige feedback te geven en veiligheid te waarborgen.