systeemgeheugen

Systeemgeheugen verwijst naar het hoofdgeheugen van een computer: het tijdelijke opslagmedium waarmee de centrale verwerkingseenheid (CPU) instructies en bewerkingsdata voor snelle toegang tijdens programma-uitvoering bijhoudt. Het geheugen is vluchtig, wat betekent dat de opgeslagen informatie verloren gaat wanneer de stroom wordt uitgeschakeld, in tegenstelling tot permanente opslag zoals een harde schijf of SSD. Systeemgeheugen speelt een cruciale rol bij de prestaties en de responsiviteit van systemen.

De belangrijkste componenten van systeemgeheugen zijn onder meer RAM (random-access memory), meestal gebaseerd op DRAM. RAM dient als werkgeheugen waar actieve programma’s en data tijdelijk worden geladen voor snelle verwerking. Daarnaast is er cachegeheugen, vaak georganiseerd in meerdere niveaus (L1, L2, L3), dat met hoge snelheid korte termijnresultaten opslaat om de doorvoer van de CPU te verbeteren. Sommige systemen bevatten ook niet-vluchtig geheugen zoals ROM of firmwaregedeelten, en in moderne systemen kan videogeheugen (VRAM) deel uitmaken van het geheugenaanbod voor grafische taken. Er bestaan ook ontwikkelingen op het gebied van persistent geheugen of NVRAM, dat niet- vluchtig is maar sneller dan traditionele opslag.

Geheugen maakt deel uit van de geheugenhiërarchie van een computer, die loopt van zeer snel maar klein naar langzamer maar groter. Toegangstijden en bandbreedte nemen af naarmate men verder van de CPU verwijderd raakt. Het besturingssysteem beheert het systeemgeheugen via geheugenbeheer, virtual memory en paging, waardoor elk proces zijn eigen virtuele adresruimte krijgt en geheugenbescherming wordt gehandhaafd. Dit beheer beïnvloedt efficiëntie, multitasking en stabiliteit van het systeem.