storingsveiligheid

Storingsveiligheid is een begrip uit de veiligheids- en betrouwbaarheidstechniek en verwijst naar het vermogen van een systeem om veilig te blijven bij storingen. Het doel is om bij storingen ongewenste risicotoestanden te voorkomen door ontwerp- en operationele maatregelen.

Definitie en kernidee: Storingsveiligheid betekent dat bij het optreden van een storing het systeem in een veilige toestand terechtkomt of blijft, of dat de kans op een gevaarlijke situatie aanzienlijk wordt verminderd. Dit wordt bereikt door fail-safe ontwerpen, redundantie, diagnose en gecontroleerde uitschakeling of omzetting naar een veilige staat.

Belangrijke principes: redundantie (kritische onderdelen of systemen worden in parallel uitgevoerd), diversiteit (verschillende technologieën om gemeenschappelijke oorzaken te vermijden), continue diagnostiek en monitoring, en veilige relaties tussen hardware en besturingslogica. Ook wordt vaak gewerkt met duidelijke procedures voor foutafhandeling en het behouden of verwijderen van de veilige toestand. In de praktijk komen ook normen en methoden uit functionele veiligheid naar voren, zoals analyse van risico’s, FMEA en fault tree analysis.

Relatie met andere concepten: storingsveiligheid is nauw verwant aan fail-safe en fault-tolerant design en valt onder het brede veld van functionele veiligheid. Voor industriële toepassingen worden vaak niveaus van veiligheidssysteemvertrouwen gespecificeerd (bijvoorbeeld SIL- of PL-niveaus).

Toepassingsgebieden: industriële automatisering en procesveiligheid, energiewinning, transportinfrastructuur, medische apparaten en andere veiligheidskritische systemen. Een voorbeeld is een redundante pompschaal met diagnose die bij een storing automatisch overschakelt naar een veilige toestand.

Samenvattend is storingsveiligheid gericht op continu veilige werking of snelle veilige uitschakeling bij storingen door robuust ontwerp, redundantie en vroegtijdige detectie.