stijgtijd

Stijgtijd is een karakteristieke snelheid van een systeem in de tijdsdomein en geeft aan hoe snel het reageert op een stapinvoer. In de elektronica en signaalverwerking wordt stijgtijd meestal gedefinieerd als de tijd die nodig is om de uitgang te laten stijgen van 10% naar 90% van de uiteindelijke waarde. Soms worden ook andere definities gebruikt, bijvoorbeeld 0-100% of 20-80%, afhankelijk van de meetnormen of de toepassing. De stijgtijd geeft een directe indicatie van de snelheid van de respons en is van belang voor snelheid, slew rate en signaalintegriteit.

Metingen van stijgtijd gebeuren doorgaans door een stapinvoer toe te passen en de uitgangsrespons te meten met een oscilloscoop of signaalbron. Belangrijke factoren voor de gemeten waarde zijn onder meer de belasting, bron-impedantie, randcondities van de ingang en de meetapparatuur zelf. De waarde kan variëren met temperatuur, voeding en gewenste belasting, waardoor standaardisatie van de meetopstelling essentieel is voor vergelijking.

Relaties met andere parameters: stijgtijd is gerelateerd aan de bandbreedte van een systeem. Voor een enkelpolig systeem met een -3 dB-bandbreedte f_c geldt ongeveer tr ≈ 0,35 / f_c. Dit is een vuistregel en geldt vooral voor lineaire tijdinvariante systemen met weinig overshoot; bij hogere orde systemen of met demping kan de relatie afwijken.

Toepassingsgebieden zijn onder meer versterkers, schakelingen, ADC/DAC-systemen en signaaltesterij, waar een korte stijgtijd duidt op snellere en responsievere technologie.