spiertendoneenheid

De spiertendoneenheid (MTU) is de functionele eenheid waarmee spieren kracht leveren en beweging mogelijk maken. Ze bestaat uit de spierbuik met de bijbehorende spiervezels en de aanhechting via een pees of aponeurose aan een bot. Door deze combinatie wordt de kracht van de spier via de pees op het skelet overgebracht.

Anatomie: De spiervezels vormen fascicles die omgeven zijn door endomysium, perimysium en epimysium. Aan het uiteinde gaat de spier over in een pees of aponeurose; bij de overgang ligt de myotendinous junction. De pees bestaat hoofdzakelijk uit collageen type I en functioneert als de serie-elastic component die kracht overdraagt en energie opslaat bij rek.

Functionele eigenschappen: In biomechanische termen bestaat de MTU uit een actief contractief element (CE) in serie met een serie-elastic element (SEC) zoals de pees. Het CE genereert kracht door contractie, terwijl de SEC lengte uitrekt en energie opslaat tijdens rek en vrijgeeft bij contractie. Een deel van de lengteverandering vindt plaats in de spiervezels en een deel in de pees; de verdeling beïnvloedt hoe kracht en snelheid zich gedragen. De MTU vertoont zowel passieve als actieve eigenschappen en kent lengte-tension- en kracht-velocity-relaties.

Toepassingen en klinische relevantie: Het begrip van de MTU is essentieel in sportwetenschap, revalidatie en klinische diagnostiek. Het bepaalt hoe efficiënt kracht via de pezen wordt overgedragen, hoe energie wordt opgeslagen bij rek en weer vrijgegeven bij contractie, en waarom spier-tendon-gerelateerde blessures voorkomen. Training en revalidatie richten zich op het optimaliseren van MTU-eigenschappen zoals peesstijfheid en spierkrachtniveau, zodat prestaties en veiligheid verbeteren.