spieradaptie

Spieradaptie is het proces waarbij skeletspieren veranderen in reactie op trainingsprikkels, rust en voeding. De aanpassingen verbeteren kracht, uithoudingsvermogen of andere spierfuncties en ontstaan bij herhaalde belasting over weken tot maanden.

De veranderingen komen voort uit een combinatie van neuromusculaire aanpassingen en veranderingen in het spierweefsel zelf. In de eerste weken raken zenuwen efficiënter in het activeren van aangestuurde spiervezels, wat direct leidt tot betere kracht zonder grote toename in spieromvang. Na verloop van tijd kunnen structurele aanpassingen volgen.

Spierhypertrofie, de toename van spiervezelomvang, ontstaat door een toename van eiwitsynthese en de groei van myofibrillen. Bij krachttraining groeit de spiermassa meestal doordat individuele vezels dikker worden. Duurtraining verhoogt eerder de oxidative capaciteit, mitochondriën en bloedvoorziening. Soms zien spiervezels een verschuiving van type IIx naar meer oxidative type IIa.

Voeding en rust dragen bij aan spieradaptie. Voldoende eiwit en voldoende calorieën ondersteunen eiwitsynthese, terwijl herstelperiodes en slaap de spiergroei mogelijk maken.

Spieradaptie is reversibel: bij disuse of immobilisatie verminderen kracht en spiermassa. Omgekeerd kan regelmatig trainen langdurig behoud en voortschrijding van adaptaties bewerkstelligen.