signaallijnen

Signaallijnen zijn lijnen of kanalen die signalen dragen tussen onderdelen van een besturingssysteem. Ze verbinden sensoren, actuatoren en controllers zodat de toestand van een systeem kan worden gemeten, bepaald en doorgegeven. Signaallijnen kunnen analoge of digitale signalen overbrengen en vormen een essentieel onderdeel van automatisering, bediening en veiligheid. De term wordt vooral gebruikt in industriële automatisering en spoorwegsystemen, maar geldt ook voor andere transport- en infrastructuursystemen.

In spoorwegsystemen dragen signaallijnen de informatie tussen seinen, wissels, interlocking en beveiligingscentrales. Ze maken het mogelijk dat treinen veilig worden geleid op basis van toestandmeldingen zoals de positie van wissels, seinen en baanvaksignalering. Signaallijnen kunnen bestaan uit koperen kabels, glasvezel of digitale netwerken en worden ontworpen met redundantie en fail-safe principes om uitval te verkleinen.

Technisch gezien variëren signaallijnen in het gebruikte medium, de topologie en de signaalvorm. Media zijn onder meer koperen kabels, glasvezel en, in sommige systemen, draadloze verbindingen. Topologie kan point-to-point, bus of ring zijn. Signalen kunnen analoog, digitaal of adressable zijn; systemen gebruiken vaak isolatie, shielding en foutdetectie om storingen te voorkomen en betrouwbaarheid te waarborgen.

Onderhoud en veiligheidsaspecten: signaallijnen vereisen regelmatige controle op verbindingen, isolatie en signaalintegriteit. Steeds vaker gelden normen voor interoperabiliteit en veiligheid, met documentatie en testen als kernonderdelen van het onderhouds- en vervangingsbeleid.