sequestreermiddelen

Sequestreermiddelen zijn chemische verbindingen die metalenionen binden en zo verhinderen dat deze ionen deelnemen aan ongewenste processen zoals kristallisatie, neerslag of oxidatieve reacties. Door complexvorming of chelatie ontstaan stabiele, wateroplosbare verbindingen waarin metaalionen “opgesloten” zijn. Dit maakt ze effectief in het controleren van waterhardheid, stabilisatie van producten en behoud van prestaties.

Mechanisme: liganden doneren elektronenparen aan metaalionen en vormen multidentate liganden die meerdere bindingen leveren, wat leidt tot stabiele complexe verbindingen.

Types: organische chelateers zoals EDTA, DTPA, NTA; organische polycarboxylaten zoals citraat; en inorganische sequestreermiddelen zoals fosfaat- en polyfosfaatverbindingen.

Toepassingen: in waterbehandeling om calcium- en magnesiumneerslag te voorkomen; in reinigingsmiddelen om kalk en metaalantagonisten te sequesteren; in de agro-industrie om micronutriënten (Fe, Zn, Mn) beschikbaar te houden in de bodem; in voedings- en cosmeticaproducten als stabilisatoren en om oxidatie te remmen; in analytische chemie om metalen in oplossing te houden.

Veiligheid en milieukwesties: sommige sequestreermiddelen zijn persistent en moeilijk afbreekbaar (bijv. EDTA), terwijl anderen sneller biologisch afbreekbaar zijn (GLDA, MGDA). Regulering varieert per regio; keuzes worden vaak bepaald door effectiviteit, milieueisen en afbreekbaarheid. Sequentie van milieuvriendelijke alternatieven speelt een groeiende rol.

Zie ook: chelating agents, complexvorming, waterhardheid, milieuregels.