risicohouding

Risicohouding is de algemene houding van een individu, groep of organisatie ten opzichte van risico’s. Het bepaalt hoe risico’s worden waargenomen, gewogen en aangepakt in besluitvorming en handelen. Een organisatie met een voorzichtige risicohouding zal risico’s sneller signaleren, minder geneigd zijn om ongecontroleerde risico’s te nemen en meer investeren in beheersmaatregelen. Een organisatie met een risicobere houding daarentegen kan kansen sneller proberen te benutten, zelfs als die kansen gepaard gaan met hogere onzekerheden.

Belangrijke elementen van risicohouding zijn onder meer risicoperceptie (hoe waarschijnlijk en ernstig men risico’s inschat), risicotolerantie (welk niveau van risico men bereid is te accepteren) en risicobereidheid of risicobewogen ambitie (de bereidheid om risico’s te nemen om doelstellingen te bereiken). Deze factoren worden beïnvloed door cultuur, leiderschap, governance, beloningssystemen, ervaring en training, evenals externe wet- en regelgeving.

In de praktijk beïnvloedt risicohouding de prioriteit die aan verschillende risico’s wordt gegeven, de keuze voor beheersmaatregelen en de toewijzing van middelen. Een organisatie met een lage risicohouding zal eerder investeren in veiligheid, audits en meldsystemen, terwijl een organisatie met een hogere risicobereidheid meer ruimte laat voor experimenten en innovatie.

Relaties met standaarden en frameworks: internationale risicomanagementnormen zoals ISO 31000 behandelen concepten die nauw aansluiten bij risicohouding, zoals risicobereidheid en risicotolerantie, en vragen om deze elementen expliciet in beleid en governance vast te leggen. Het begrip kan wel variëren in terminologie, maar blijft een kernfactor in hoe risico’s worden bestuurd en gemanaged.