Home

restitutieregeling

Een restitutieregeling is een overheids- of publiekrechtelijke regeling die erop is gericht om rechtmatige eigendom of schade te herstellen aan personen of entiteiten die verliezen hebben geleden door onrechtmatige toewijzing, confiscatie of onteigening, vaak in een historische of humanitaire context zoals oorlog, vervolging of koloniale praktijken. Het doel is herstel van eigendom, titelrechten of vergoeding van geleden schade, al dan niet in combinatie met andere rechtsmiddelen.

De regels beschrijven doorgaans wie in aanmerking komt, welke instellingen bevoegd zijn, welke bewijslast vereist is,

Context en voorbeelden: restitutieregelingen komen voor rondom kwesties zoals nazi-vergrijpen en de restitutie van kunst en

Uitdagingen en kritiek: de uitvoering van restitutieregelingen kan complex zijn door bewijs- en eigendomsvraagstukken, lange tijdroosters,

Zie ook: restitutiecommissie, kunstrestitutie, oorlogsschadevergoeding.

hoe
goederen
of
rechten
kunnen
worden
teruggegeven,
hoe
waardering
plaatsvindt
en
hoe
uitkeringen
of
restituties
worden
gedaan.
Restituties
kunnen
bestaan
uit
teruglevering
van
goederen,
overdraging
van
titelrechten
of
financiële
compensatie.
Vaak
is
een
onafhankelijke
commissie
of
rechterlijke
toetsing
betrokken
om
besluiten
te
beoordelen
en
te
controleren.
bezittingen,
onteigeningsregelingen
na
oorlogen
of
in
voormalige
invloedssferen,
en
bredere
programma’s
voor
koloniale
of
mensenrechtenschendingen.
Internationale
principes
en
instrumenten,
zoals
de
Washington
Principles
on
Nazi-Confiscated
Art,
beïnvloeden
nationale
restitutiesystemen
en
bieden
richtsnoeren
voor
eerlijke
behandeling.
verjaring,
hoge
administratieve
kosten
en
politieke
meningsverschillen
over
wat
recht
doet
aan
slachtoffers
en
nabestaanden.