recyclingketens

Recyclingketens verwijzen naar de opeenvolging van processen en actoren die nodig zijn om materialen uit afgedankte producten terug te brengen in de kringloop en opnieuw te gebruiken. Ze bestrijken het gehele traject, van inzameling tot verwerking, herfabricage en verkoop van secundaire grondstoffen. Het doel is materialenverlies te voorkomen, milieubelasting te verminderen en economische waarde te behouden.

De keten kent verschillende fasen. Inzameling en opslag verzamelen de materialen zoals kunststof, metaal, glas en papier. Sortering en selectie identificeren en scheiden verschillende stromingen en verontreinigingen. Verwerking omvat mechanische recycling, chemische recycling en upcycling, gevolgd door productie van secundaire grondstoffen en, waar mogelijk, hernieuwde productie van eindproducten. Transportlogistiek en dataregistratie spelen een cruciale rol om efficiëntie te waarborgen en traceerbaarheid te verbeteren.

Belangrijke actoren zijn huishoudens, gemeenten, afvalinzamelingsbedrijven, sorteer- en recyclingbedrijven, producenten, retailers en consumenten. Beleidskaders en economische instrumenten, zoals Extended Producer Responsibility (EPR), milieuwetgeving, en productontwerpregels, beïnvloeden de structuur van recyclingketens en stimuleren ontwerp voor recycling en vooral hoogwaardige recyclingeindproducten.

Uitdagingen omvatten vervuiling, kwaliteitsbeheer, economische haalbaarheid, energieverbruik en transportemissies. Technologieën zoals digitale traceerbaarheid, material passports en automatisering verbeteren efficiëntie en vertrouwen in gebruikte materialen. Toepassingsgebieden variëren van kunststof, glas en papier tot elektronica en textiel, elk met eigen sorteer- en verwerkingsstromen. Effectieve meting gebeurt via recycling- en materiaateringspercentages en indicatoren voor circulariteit.