plantdichtheid

Plantdichtheid verwijst naar het aantal planten per eenheid oppervlakte of naar de mate waarin het gebied met planten is bedekt. Het is een maat voor hoe dicht een beplanting op een plek aanwezig is en kan worden uitgedrukt als het aantal individuen per vierkante meter, per hectare, of als percentage van de grond die bedekt is. Dichtheid kan betrekking hebben op aparte planten of op genetische eenheden zoals rametten en genet, afhankelijk van de mensachtige definities van wat als “plant” wordt gerekend.

Metingen van plantdichtheid gebeuren vaak met veldwerkmethoden zoals vierkante monsters (quadrats), transects of point-intercept-technieken. Veelvoorkomende praktijken zijn telling van individuen per quadratsample, of het schatten van dekking via visuele inspectie of beeldanalyse. Voor planten met klonale groeivormen kan onderscheid tussen genet en ramet noodzakelijk zijn. In grootschalige studies worden ook afstandsmetingen, sectie- of afstandsmetingen en soms remote sensing gebruikt.

Verschillende factoren beïnvloeden plantdichtheid. Biotische factoren zoals concurrentie, herbivorie en ziekte, en abiotische factoren zoals licht, watervoorraad, voedingsstoffen en bodemtextuur spelen een rol. Rode dieren en menselijke ingrepen, zoals beheer, bosbouw, landgebruik en verstoring, kunnen de dichtheid verhogen of verlagen. Dichtheid is vaak afhankelijk van successionalistische stadia en ruimtelijke patronen (uniform, clumpachtig).

Toepassingen omvatten ecologie, natuurbeheer, restauratie, landbouw en bosbouw. In landbouw en horticultuur wordt dichtheid vaak gemanaged om opbrengst en concurrerend gedrag met onkruid te optimaliseren. In bos- en natuurbeheer helpt het begrip van dichtheid bij het plannen van herstel, bemesting en bestrijdingsmaatregelen. Houdingen zoals dichtheid, dekking en biomassa zijn verwante maar onderscheiden concepten in vegetation studies.