plantaireflexie

Plantaireflexie, ofte aangeduid als plantarreflex, is een oppervlakkige zenuwreflex van de voet. Hij wordt gebruikt om de integriteit van de corticospinale baan en van de zenuwvoorziening van de voet te beoordelen. Bij het onderzoek wordt met een zacht voorwerp langs de zool gestreken vanaf de laterale hiel naar de basis van de tenen.

De testresultaten variëren. Een normale reactie is plantaire flexie van de tenen (matig tot sterke buiging naar beneden). Een abnormale reactie staat bekend als de Babinski-reactie: dorsiflexie van de grote teen met spreiding van de overige tenen. Bij zuigelingen tot ongeveer twee jaar kan een Babinski-reactie normaal zijn vanwege nog onvolledig myelinisatie van de centrale zenuwbanen; bij volwassenen wijst een positieve Babinski doorgaans op een aandoening in het corticospinale tractus of andere centrale zenuwstelsellinken.

Klinische betekenis en beperkingen: de plantaireflexie maakt deel uit van het neurologisch onderzoek en helpt bij het uitsluiten of vaststellen van centrale motorische laesies. De interpretatie kan beïnvloed worden door factoren zoals leeftijd, vermoeidheid, medicijnen, alcohol- of druggebruik en perifere neuropathie. Een afwezige of verlaagde plantaireflexie kan ook voorkomen bij polyneuropathie, schade aan zenuwen in de voet of na trauma.

Samengevat is de plantaireflexie een eenvoudige, veelgebruikte neuroloogische test die normaliter tot plantarflexie leidt, terwijl een positieve Babinski-sign wijst op mogelijk centraal motorisch letsel bij volwassenen.