zenuwvoorziening

Zenuwvoorziening, of innervation, is het netwerk van zenuwen dat een bepaald weefsel, orgaan of gebied van het lichaam van zenuwsignalering voorziet. Het omvat sensorische (afferente) banen die pijn, aanraking, temperatuur en proprioceptie naar het centrale zenuwstelsel brengen, en motorische (efferente) banen die signalen terugsturen om spieren te laten bewegen. Daarnaast regelt het autonome zenuwstelsel onbewuste functies zoals hartslag, bloeddruk, spijsvertering en ademhaling via de sympathische en parasympathische takken, en in sommige organen via het enterische zenuwstelsel.

Zenuwvoorziening ontstaat uit hersenzenuwen en uit ruggenmergzenuwen. Het patroon is meestal segmentair: dermatomes beschrijven huidzones die door één ruggenwervel worden geïnnerveerd, en myotomen de spiergroepen die door een specifieke wortel worden aangestuurd. In het lichaam vormen zenuwsystemen plexussen (zoals plexus brachialis en plexus lumbosacralis) uit vertakkingen van meerdere zenuwen hun uiteindelijke takken naar arm, been en hoofd-halsgebied.

Zenuwvoorziening is essentieel voor motorische controle, sensatie en de regulatie van veel organen en klieren. Aandoeningen die de innervatie aantasten, zoals zenuwletsel, radiculopathie, neuropathie of autonome dysfunctie, leiden vaak tot sensorische tekorten, spierzwakte of ongewilde veranderingen in hartslag, bloeddruk of spijsvertering. Diagnose en behandeling bestaan uit klinische evaluatie en, indien nodig, elektrofysiologische onderzoeken en doelgroepgerichte therapie.