afwezige

Afwezige is een Nederlands woord dat verwijst naar iemand die niet aanwezig is op een bepaalde plek of bij een gebeurtenis. Het kan als bijvoeglijk naamwoord gebruikt worden, bijvoorbeeld in de zin: een afwezige deelnemer. Ook kan het als zelfstandig naamwoord functioneren, bijvoorbeeld in de uitdrukking de afwezige meldt zich later aan.

Etymologie en vormen. Afwezige is afgeleid van het bijvoeglijk naamwoord afwezig, met de uitgang -ige die in het Nederlands vaak tot zelfstandig naamwoordelijke vormen leidt. Het basisbegrip wijst op afwezigheid ten opzichte van een verwacht aanwezige situatie. De term wordt vooral in formele of neutrale contexten gebruikt en staat in contrast met aanwezig of aanwezige, zoals in aanwezigheid en aanwezigheidsplicht.

Gebruik en context. Het woord komt regelmatig voor in vergaderingen, rapporten, notulen en officiële communicatie om personen aan te duiden die niet hebben deelgenomen. In onderwijs, bedrijfsleven en rechtspraak kan worden gesproken van een afwezige deelnemer, afwezige partij of afwezige zaal. Het benadrukt de afwezigheid zonder speculatieve interpretaties over redenen of schuld. In contrast hiermee wordt vaak het woord aanwezig gebruikt om iemand die wél aanwezig is te kenmerken.

Zie ook. Afwezigheid, aanwezigheid, afwezigheidsgraad en verwante termen voor situaties waarin aanwezigheid een rol speelt. In juridische of administratieve teksten kan afwezige ook gekoppeld worden aan procedures rond notificatie of vervanging.

Samenvatting. Afwezige verwijst naar iemand die afwezig is op een afgesproken moment of plek. Het is gebruikelijk in formele teksten en kan zowel als bijvoeglijk naamwoord als zelfstandig naamwoord gebruikt worden, altijd in tegenstelling tot aanwezig of aanwezigheid.