pijnvermindering

Pijnvermindering is het proces waarbij pijnklachten worden verminderd tot een lager niveau en de functionele toestand verbetert. Doel is veilige, effectieve en individuele verlichting.

Pijn kan acuut of chronisch zijn, nociceptief of neuropathisch. Beoordeling omvat intensiteit, duur, invloed op dagelijks functioneren, medische geschiedenis en psychologische factoren.

De aanpak is meestal multimodaal en gepersonaliseerd. Medicatie kan paracetamol en NSAID's omvatten; bij onvoldoende effect kunnen adjuvante middelen zoals antidepressiva of antiepileptica worden toegepast. Bij ernstig pijn kunnen opioïden tijdelijk en onder strikt toezicht worden gebruikt, met aandacht voor risico's. Veiligheidsregels: dosering, bijwerkingen, lever- en nierfunctie, en interacties met alcohol.

Niet-medicamenteuze therapieën zijn onder meer fysiotherapie, oefening, warmte/koude, TENS en acupunctuur. Psychologische interventies zoals cognitieve gedragstherapie en mindfulness verbeteren coping en pijnbeleving.

In sommige gevallen kunnen invasieve opties nodig zijn, zoals zenuwblokkades, spinale stimulatie of chirurgie, meestal na multidisciplinair overleg.

Evaluatie en monitoring richten zich op pijnreductie, functioneren en kwaliteit van leven. Pijnscores en functionele metingen helpen bij het herzien van de behandeling.

Pijnvermindering is geen genezing; het doel is blijvende vermindering en betere levenskwaliteit, bereikt door samenwerking tussen patiënt en zorgteam.