parelkettingen

Parelkettingen zijn sieraden bestaande uit parels die aan elkaar geregen zijn tot een ketting. Ze kunnen natuurlijk of gecultiveerd zijn; tegenwoordig domineren gecultiveerde parels de markt. De kwaliteit van een parelketting hangt af van factoren zoals grootte, vorm, glans, oppervlak en kleur van de parels, evenals de sluiting en de constructie van de streng.

Parelsoorten die in parelkettingen voorkomen zijn onder meer Akoya-, Zuidzeeparels en Tahitiaanse parels. Akoya-parels zijn meestal kleiner en hebben een helder oppervlak met een zilveren of roomwitte tint; Zuidzeeparels zijn vaak groter en kunnen gouden of romige kleuren vertonen; Tahitiaanse parels staan bekend om hun donkerdere, peacock-achtige tonen. Gecultiveerde parels worden opgewekt in boerderijen en vormen de belangrijkste bron; natuurlijke parels zijn zeldzaam en duurder.

Parelkettingen komen in verschillende stijlen en lengtes. Een enkele streng kan variëren van korte chokers tot langere collieren; meerslagige kettingen bestaan uit twee of meer strengen. Veel voorkomende lengtes zijn kort (ongeveer 35 cm), prinses (ongeveer 45–50 cm) en opera (ongeveer 80–90 cm). De sluiting is vaak gemaakt van goud of platina en kan voorzien zijn van een zetmelement of edelsteen.

Historisch gezien zijn parelkettingen lang beschouwd als symbool van rijkdom en elegantie en blijven ze populair in formele en haute-couture contexten. Onderhoud vereist aandacht: vermijd agressieve chemicaliën, veeg af met een zachte doek, bewaar gescheiden van andere sieraden en controleer regelmatig de streng en sluiting op slijtage en scheuring. Prijs en waarde worden bepaald door parelkwaliteit, maat, kleur en kettingconstructie.