oversegmentatie

Oversegmentatie, ook wel oversegmentatie genoemd, is een fout in beeldsegmentatie waarbij een enkel object of gebied in meerdere afzonderlijke segmenten wordt verdeeld. Dit resulteert in een teveel aan grenzen binnen hetzelfde object en kan leiden tot een onsamenhangende representatie van de scène. Het verschilt van ondersegmentatie, waarbij meerdere objecten onbedoeld samengevoegd worden tot één segment.

Oorzaken van oversegmentatie zijn onder meer ruis, textuurvariatie en zwakke randen, maar ook de keuze van het algoritme en de parameterinstellingen. Methoden zoals watersheds neigen van nature tot oversegmentatie wanneer kleine intensiteitsverschillen leiden tot aparte regio’s. Ook bij clustering- of randdetector-algoritmen kunnen te lage drempels of een hoge gevoeligheid tot veel kleine segmenten leiden.

Oversegmentatie komt veel voor in verschillende beeldverwerkingsdomeinen, zoals medische beeldvorming, satelliet- of luchtbeelden en microscopie. In dergelijke toepassingen bemoeilijkt een te gedetailleerde partitionering vaak verdere analyses zoals objectherkenning, meetberekeningen of tellingen.

Evaluatie van oversegmentatie gebeurt meestal met vergelijking tegen een grondwaarheid, met metrics zoals Rand-index en Variation of Information, of met boundary-based maatstaven. Mitigatie omvat pre-processing (ruisreductie, smoothing), aanpassing van schaal of parameters, multi-schaal of hiërarchische segmentatie, en post-processing zoals region merging op basis van kleur, textuur of vorm. Geavanceerde benaderingen gebruiken probabilistische modellen of verliesfuncties in neuraalnetwerkmethoden die oversegmentatie actief proberen te beperken.

Samenvattend is oversegmentatie een veelvoorkomend maar corrigeerbaar probleem bij beeldsegmentatie, met invloed op de nauwkeurigheid van vervolgtaken.