outputvermogen

Outputvermogen is de hoeveelheid vermogen die een apparaat levert aan zijn belasting per tijdseenheid, doorgaans uitgedrukt in watt (W). Het geeft aan hoeveel energie per seconde daadwerkelijk aan de load wordt toegewezen, in tegenstelling tot het totale vermogen dat een bron mogelijk aflevert. In de praktijk maakt men onderscheid tussen continu (continu, nominaal) outputvermogen en piekvermogen.

Berekening en vormen: bij gelijkstroom is P = V × I. Bij wisselstroom geldt P = V × I × cos φ, waarbij cos φ de vermogensfactor is en daarmee het werkelijke vermogen dat aan de belasting wordt geleverd. In mechanische systemen kan vermogen ook worden uitgedrukt als P = τ × ω, met τ het koppel en ω de hoeksnelheid. Vermogen wordt vaak gerelateerd aan ingangvermogen Pin en outputvermogen Pout, met efficiëntie η = Pout / Pin.

Richtlijnen en interpretatie: de opgave van outputvermogen op datasheets en labels geeft meestal het maximale continue vermogen onder specifieke omgevingscondities aan. Daarnaast bestaat er piekvermogen dat tijdelijk kan worden bereikt, afhankelijk van koeling en randvoorwaarden. Overschrijding van het toegewezen uitgangsvermogen kan leiden tot oververhitting, prestatieverlies of schade aan de apparatuur.

Toepassingsvelden: outputvermogen is cruciaal bij motoren en aandrijfsystemen, elektronica en versterkers, en bij energy systems zoals generatoren, zonne- of windinstallaties. Het bepaalt wat een apparaat onder belasting kan leveren en vormt daarmee een kerncriterium voor selectie en ontwerp. Normen en standaarden (bijv. IEC/EN, nationale normen) beschrijven vaak hoe het vermogen moet worden gemeten en gerapporteerd.