uitgangsvermogen

Uitgangsvermogen is het vermogen dat een toestel aan een externe belasting kan leveren onder vastgelegde testcondities. Het wordt uitgedrukt in watt en is een veelgebruikte maat in elektronica, met name bij versterkers, voedingseenheden en luidsprekertoepassingen.

Meestal onderscheidt men continu uitgangsvermogen en piekvermogen. Continu vermogen is het RMS-vermogen dat de belasting gedurende lange tijd kan dragen zonder dat de vervorming (THD) de opgegeven drempels overschrijdt. Piekvermogen is de maximale kortdurende levering voordat clipping of oververhitting optreedt. Specificaties noemen meestal een belastingimpedantie, bijvoorbeeld 8 ohm of 4 ohm, en een bandbreedte (bijv. 20 Hz–20 kHz).

Berekening en praktisch gebruik. Voor een zuivere resistieve belasting geldt Pout = Vrms^2 / Rload = Irms^2 × Rload. Als het uitgangssignaal een sinusvorm heeft met piekwaarde Vp, is Vrms = Vp/√2 en Pout = Vp^2/(2R). In de praktijk zijn de werkelijke waarden lager door verliezen, efficiëntie en clipping. De klasse van de versterker (A, B, AB, D) en de voedingsspanningen bepalen de haalbare Pout en de efficiëntie.

Toepassing en metingen. Het uitgangsvermogen helpt bij het kiezen van versterkers en luidsprekers: het geeft aan hoeveel vermogen de combinatie veilig en met voldoende kwaliteit kan leveren. Meetmethoden omvatten het leveren van een sinus, RMS-metingen en evaluatie van vervorming, ruis en bandbreedte binnen de gespecificeerde belasting.