orgaanfunctie

Orgaanfunctie verwijst naar de specifieke taken en processen die een orgaan verricht om het lichaam in stand te houden. Elk orgaan levert een taak die essentieel is voor homeostase, groei en overleving. Voorbeelden zijn de hartfunctie (pompen van bloed), de longfunctie (gasuitwisseling), leverfunctie (metabolisme en ontgifting), nierfunctie (filtratie en uitscheiding) en hersenfunctie (coördinatie, waarneming en regulatie van lichaamsprocessen). De functies zijn vaak het resultaat van complexe interacties tussen weefsels, zenuwstelsel, hormonen en bloedtoevoer.

Regulatie en beoordeling: Orgaanfuncties worden geregeld door feedbackmechanismen die de activiteit van organen aanpassen aan de behoefte van het lichaam. Diagnostiek van orgaanfunctie omvat klinische evaluatie, laboratoriumonderzoek naar biomarkers (bijv. ALT/AST en bilirubine voor lever, creatinine en ureum voor nier), beeldvorming zoals echografie en MRI, en functionele tests zoals longfunctietests of hartfunctie-evaluaties. De beoordeling houdt rekening met resterende functionele reserve en abnormaliteiten die kunnen wijzen op ziekte of letsel.

Relaties en klinisch belang: Organen werken vaak samen in netwerken; een beperking in één functie kan de rest van het organisme beïnvloeden. Het begrip orgaanfunctie is cruciaal voor diagnostiek, monitoring, behandeling en prognose van ziekten en voor het inzicht in de algehele gezondheid van een persoon.