onuitvoerbare

Onuitvoerbare is een adjectief uit het Nederlands dat letterlijk “niet uitvoerbaar” betekent. Het wordt vooral gebruikt in juridische en administratieve contexten en verwijst naar regels, bevelen, vonnissen of verplichtingen die om feitelijke of juridische redenen niet kunnen worden uitgevoerd of gehandhaafd.

Het begrip ontstaat uit de combinatie van uitvoerbaar met de ontkennende prefix on-. In juridische teksten duidt onuitvoerbaar doorgaans op een bepaling of besluit dat geen praktische werking heeft, vanwege beperkingen in bevoegdheid, wettelijke belemmeringen, of onhaalbare voorwaarden. Het is een formele aanduiding en kan voorkomen naast andere kwalificaties zoals “niet uitvoerbaar bij voorraad” of “niet uitvoerbaar verklaard”.

Toepassingsgebieden omvatten onder meer wetten en regels, bestuursbesluiten en civiele of bestuursrechtelijke procedures. Een rechter of administratieve autoriteit kan een bepaling onuitvoerbaar verklaren wanneer uitvoering onmogelijk of onwettig is, of wanneer uitvoering de essentiële vereisten van de wet niet kan naleven. In contractuele of institutionele contexten kan onuitvoerbaar aangeven dat een verplichting geen praktische werking heeft en daardoor kan worden herzien of ingetrokken.

Gevolgen zijn doorgaans dat de betreffende bepaling geen juridische werking heeft totdat de obstakels zijn weggenomen of de tekst is herzien. In verschillende systemen kan onuitvoerbaarheid leiden tot revisie, schorsing van maatregelen of verwijzing naar alternatieve tot uitvoer te brengen clausules. Het begrip is daardoor vooral relevant voor assurantie, regelgeving en procesrecht waar uitvoerbaarheid centraal staat.