onderpronatie

Onderpronatie is een loop- of hardlooppatroon waarbij de voet tijdens de standfase minder dan normaal naar binnen rolt (pronatie). Het is het tegenovergestelde van overpronatie en wordt vaak geassocieerd met een rigidere voet of een hoge boog (cavusvoet). Bij onderpronatie blijft de demping vaak beperkt en dragen de buitenzijkant en de voorvoet meer belasting.

Oorzaken en kenmerken van onderpronatie zijn onder meer een hoog-archige of rigid voettype, genetische factoren en weinig flexibiliteit in de enkel- en ondervoetgewrichten. Het komt minder vaak voor dan overpronatie en kan leiden tot een minder efficiënte schokdemping tijdens het lopen of rennen.

Gevolgen en mogelijke klachten zijn onder meer verhoogde belasting van de buitenkant van de voet en mogelijk overbelasting van het onderbeen. Dit kan bij intensieve training of herhaalde belasting leiden tot overlast of blessures zoals metatarsale stressfracturen, plantaire fasciitis, Achilles-tendinopathie en soms buitenste enkelverstuiking. Het risico op deze aandoeningen hangt af van de combinatie van voetstructuur, belastingsomvang en trainingsbelasting.

Diagnose wordt meestal gesteld door een zorgverlener via een gait analyse of voetonderzoek. Dit kan bestaan uit observatie tijdens lopen of rennen, beoordeling van schoenenslijtage en, indien nodig, videoanalyse of drukplaatonderzoek.

Behandeling en preventie richten zich op het verbeteren van demping en comfort. Aanpassingen aan schoeisel met voldoende demping en flexibiliteit worden vaak aanbevolen; stabiliteitszolen zijn minder gebruikelijk maar kunnen afhankelijk van de situatie worden overwogen. Accommodatieve orthesen kunnen drukpunten verdelen en de voetpositie ondersteunen. Oefeningen voor de kuitspieren, intrinsics van de voet en enkelstabiliteit, evenals rek- en balanstraining, kunnen helpen. Bij aanhoudende pijn of functionele beperkingen is professional advies verstandig.