nettoheffing

Nettoheffing is het netto bedrag aan belasting of heffing dat een belastingplichtige uiteindelijk verschuldigd is, nadat kortingen, vrijstellingen en overige verminderingen zijn toegepast en nadat reeds betaalde voorlopige heffingen of looninhoudingen zijn verrekend. Het begrip geeft de feitelijke financiële last weer die overblijft na de reguliere maatregelen ter vermindering van de belastingdruk.

Het begrip is vooral relevant bij het onderscheid tussen brutoheffing en nettoheffing. Brutoheffing verwijst naar de aanvankelijke, door de belastingdienst opgelegde heffing zonder kortingen. Nettoheffing is wat er daadwerkelijk betaald wordt, of, in geval van een te grote toekenning van kortingen, wat teruggegeven kan worden aan de betaler (teruggave).

Toepassingsgebieden: nettoheffing kan slaan op diverse soorten heffingen, waaronder inkomstenbelasting, loonbelasting, omzetbelasting (btw) en sociale premies. In het loon- en inkomstenbelastingstelsel is de nettoheffing meestal het resultaat nadat algemene heffingskorting en arbeidskorting en andere kredieten zijn toegepast; bij btw gaat het om het bedrag dat afgedragen moet worden na aftrek van btw voorbelasting. De exacte berekening is afhankelijk van de relevante wetgeving en individuele omstandigheden.

In beleids- en vergelijkende contexten wordt nettoheffing gebruikt om de effectieve belastingdruk te beoordelen, omdat het rekening houdt met de werking van kortingen en vrijstellingen. Het begrip kan per land en per systeem verschillen in exacte invulling.

Zie ook: brutoheffing, heffingskortingen, tarief, belastingdruk.