navelstrengslagader

Navelstrengslagader is de term voor de twee slagaders in de navelstreng die deel uitmaken van de foetale circulatie. De slagaders ontstaan uit de arteriae iliacae internes van de foetus en lopen door de navelstreng naar de placenta. In het placentaire stofwisselingstraject vervoeren zij bloed van de foetus naar de placentale villi, waar het bloed de afvalstoffen door de placentacirculatie afvoert en zuurstofarm bloed aan de foetus teruglevert via de navelstrengslagader.

In de navelstreng liggen de slagaders, de navelstrengader en het allantoisweefsel naast elkaar in een gelatineuze stilo van Wharton. De slagaders eindigen in chorionale arteriolen binnen de placentale villi, waar gasuitwisseling en stofwisseling plaatsvinden. Na de geboorte, wanneer de placentale circulatie eindigt, raken de navelstrengslagaders afgesloten en vormen zij zich tot fibroseachtige vezels die dienen als toevallige littekenachtige structuren: de mediale navelstrengligamenten (ligamenta umbilicalia mediale).

Klinisch zijn varianten bekend zoals het singleton-uur: de aanwezigheid van slechts één navelstrengslagader in plaats van twee. Dit kan samenhangen met andere aangeboren afwijkingen of aanvullende onderzoeken vereisen. In neonatale zorg kan het gebruik van navelstrengslagaders voor medicijnafgifte of monitoring plaatsvinden, hoewel dit procedurele risico’s met zich meebrengt en zorgvuldig moet worden afgewogen.

Samengevat vormen de navelstrengslagaders een essentieel onderdeel van de foetale afvoer van bloed en afvalstoffen naar de placenta, waarin na de geboorte hun functie eindigt en zij tot littekenachtige ligamentachtige structuren verouderen.