mislukkingskosten

Mislukkingskosten, in het Nederlands vaak aangeduid als kosten van mislukkingen, verwijzen naar de kosten die voortvloeien uit producten of diensten die niet aan de afgesproken kwaliteitsvereisten voldoen. Ze maken deel uit van de bredere kostprijs van kwaliteitszorg (Cost of Quality) en worden doorgaans onderverdeeld in interne en externe mislukkingskosten.

Interne mislukkingskosten ontstaan voordat het product of de dienst de organisatie verlaat en de klant bereikt. Voorbeelden zijn verspilling of afval (scrap), herwerk en herinspectie van defecte producten, uitval of stilstand in de productie, en extra inspectie of testwerk als gevolg van afwijkingen in het proces.

Externe mislukkingskosten ontstaan nadat het product of de dienst bij de klant is afgeleverd. Voorbeelden zijn garantieclaims en retouren, vervanging van defecte producten, service op locatie, recalls, productaansprakelijkheid en reputatieschade die leidt tot verlies van toekomstige verkopen.

Door de kosten van kwaliteit te beheren, proberen organisaties mislukkingskosten te voorkomen of te beperken. Preventie- en beoordelingskosten (zoals procesverbeteringen, kwaliteitsplanning en inspectie) worden gezien als investeringen die mislukkingskosten doorgaans verlagen. Het meten van de mislukkingskosten helpt bij het prioriteren van kwaliteitsverbeteringen en kostenbesparingen. In de praktijk worden deze kosten vaak vastgelegd in een kostenmodel voor kwaliteit, zodat men het effect van kwaliteitsmaatregelen kan volgen.