milieueconomisch

Milieueconomisch verwijst naar het vakgebied dat de wisselwerking tussen economische activiteit en het milieu analyseert en beleid beoordeelt op basis van efficiëntie, welvaart en duurzaamheid. Het onderzoekt hoe milieuvervuiling, hulpbronnenschaarste en ekosystemen economische beslissingen beïnvloeden en op welke manieren milieubeleid economische uitkomsten kan sturen.

Belangrijke concepten zijn externe effecten, de internalisering van kosten, en de waardering van niet-marktgoederen zoals biodiversiteit en ecosystemen. Het veld maakt gebruik van kosten-batenanalyses, de praktijk van prijsvorming en markten voor emissies, en het idee van natuurlijk kapitaal. Natuurlijke hulpbronnen en ecosysteemdiensten worden steeds vaker meegenomen in economische modellen en in geïntegreerde rapportagesystemen zoals SEEA.

Beleid en instrumenten in de milieueconomie omvatten milieubelastingen, emissiehandelssystemen (cap-and-trade), subsidies voor schone technologieën, en regelgeving of normen. Het polluter-pays-principe vormt een centrale richtlijn, met als doel de prikkels voor minder milieuschade te vergroten terwijl economische efficiëntie wordt nagestreefd.

Toepassingsgebieden en indicatoren richten zich op sectoren zoals energie, transport, landbouw en afvalbeheer, en op meetinstrumenten als koolstofvoetafdruk, ecologische voetafdruk en groen BBP. Uitdagingen omvatten het waarderen van niet-marktgoederen, data- en onzekerheidsproblemen, rebound-effecten en de internationale dimensies van milieu- en economische ongelijkheid. Milieueconomie streeft zo naar een duurzamere welvaartstoename.