reboundeffecten

Reboundeffecten zijn vermogensverliezen in energiebesparing die ontstaan doordat efficiencyverbeteringen leiden tot veranderingen in gedrag, uitgaven en economische structuur waardoor de netto-energiebesparing deels of geheel teniet wordt gedaan. Het begrip wordt vaak gebruikt in de context van energie- en hulpbronnenbeheer, maar komt ook voor in bredere milieukundige en economische analyses.

De rebound kan in drie hoofdcategorieën worden onderverdeeld. Directe rebound treedt op wanneer gebruik van een dienst toeneemt doordat deze goedkoper is geworden, of wanneer minder energie per gebruik nodig is maar de dienst vaker of langer wordt toegepast. Indirecte rebound ontstaat wanneer de door energiebesparing bespaarde middelen worden uitgegeven aan andere goederen of activiteiten die weer energie vergen. Economieomvattende of inkomensrebound omvat grotere economische groei en verschuivingen in bestedingen die vervolgens op bredere wijze tot meer energievraag leiden.

Metingen van reboundeffecten variëren en hangen af van tijdshorizon, sector en nut van de besparingen. Directe reboundpercentages kunnen variëren van weinig tot aanzienlijke herbruik van bespaarde energie; indirect en economieomvattend reboundt kan aanzienlijk zijn, vooral bij grote energietransities.

Voorbeelden zijn onder meer isolatie- en verwarmingsverbeteringen die leiden tot lagere rekeningen maar mogelijk tot langere verwarmingsperiodes of grootte-wijzigingen van woningen, en efficiëntere apparaten die vraag naar andere elektronische apparaten stimuleren. Beleidsmakers nemen reboundeffekten in overweging bij evaluaties van energie-efficiëntie en combineren vaak efficiëntie met prijsprikkels, normen en belastingen om onbedoelde effecten te beperken.