verwarmingsperiodes

Verwarmingsperiodes is een term uit de paleoclimatologie die verwijst naar perioden in het verleden waarin de gemiddelde temperatuur wereldwijd of regionaal hoger lag dan het langjarige gemiddelde. Ze worden vastgesteld met klimaatreconstructies op basis van proxy-gegevens zoals ijskernen, boomringen en sedimentkernen.

Oorzaken variëren: natuurlijke factoren zoals Milankovitch-variaties, zonneactiviteit en vulkanische aerosolen, maar ook veranderingen in kooldioxide- en andere broeikasgasconcentraties. Sommige periodes lijken wereldwijd warmer, andere vooral regionaal, en de exacte timing verschilt per regio en dataset.

Bekende voorbeelden zijn het Holocene Thermal Maximum (ongeveer 9.000–5.000 v.Chr.), de Romeinse Warme Periode (circa 2e eeuw v.Chr. tot 1e eeuw n.Chr.) en de Middeleeuwse Warme Periode (ca. 950–1250 n.Chr.). Er is discussie over de globaliteit en de precieze duur van sommige perioden; reconstructies variëren tussen studies.

In hedendaagse discussies wordt de huidige opwarming vaak gepositioneerd als afwijkend van natuurlijke variabiliteit, veroorzaakt door menselijk handelen sinds de Industriële Revolutie. Verwarmingsperiodes bieden inzicht in de natuurlijke bounds en variabiliteit van klimaat, maar voorspellen geen toekomstige opwarming zonder aannames over broeikasgasemissies.