microservicesgebaseerde

Microservicesgebaseerde verwijst naar een softwarearchitectuurprincipe waarbij een toepassing bestaat uit een verzameling kleine, onafhankelijke services die elk een specifieke bedrijfsfunctie leveren. Deze services communiceren via lichte netwerkprotocollen, zoals HTTP/REST of berichtenstromen, en worden doorgaans onafhankelijk ontwikkeld, getest en uitgerold.

Kenmerken van een microservicesgebaseerde aanpak zijn onder meer onafhankelijke deployments, schaalbaarheid per service, foutisolatie en de mogelijkheid om verschillende technologieën te gebruiken per service. Data-management is meestal gedecentraliseerd, waarbij elke service zijn eigen datastore beheert. Dit bevordert veerkracht en wendbaarheid, maar verhoogt ook de operationele complexiteit.

Voordelen zijn onder andere gerichte schaalbaarheid, snellere iteraties, betere fault tolerance en flexibiliteit in technologiekeuzes. Nadelen omvatten complexe distributie, observatie en tracing, data-consistentie over meerdere services, en uitdagingen rondom transacties over services heen (vaak opgelost met saga-patronen of event sourcing).

Belangrijke praktijken zijn bounded context en domain-driven design, duidelijke API-contracten en versiebeheer, idempotentie, logging en tracing, gecentraliseerde configuratie en service discovery. Tech- en deploymentpraktijken zoals containerisatie, orkestratie (bijv. Kubernetes) en API-gateways spelen een centrale rol.

Security omvat per-service beveiliging, mTLS, OAuth2/JWT en principle of least privilege, met extra aandacht voor API-safety en authenticatie.

Migratie van een monolith naar microservices gebeurt vaak via strangler-patterns, met geleidelijke extractie van functionaliteit. Toepassingen omvatten vaak e-commerce, SaaS en platforms die schaalbaarheid en teamautonomie vereisen.