methaneuitstoot

Methaanuitstoot verwijst naar de uitstoot van methaan (CH4) in de atmosfeer, afkomstig uit zowel menselijke activiteiten als natuurlijke bronnen. Methaan is een krachtig broeikasgas met een relatief korte atmosferische levensduur van ongeveer twaalf jaar en een opwarmingspotentieel dat aanzienlijk hoger ligt dan dat van kooldioxide op korte termijn.

Belangrijkste bronnen van antropogene methaanuitstoot zijn de landbouw (vooral enterische fermentatie bij runderen en schapen, en mestbeheer), de olie- en gasindustrie met lekken en flaring, afvalwater en afval, en rijstteelt. Natuurlijke bronnen zoals moerassen dragen ook bij, maar de menselijke activiteiten vormen een groot deel van de huidige wereldwijde uitstoot.

Meting en trends: methaanuitstoot wordt gemeten en gerapporteerd door landen onder het UNFCCC en geanalyseerd op mondiale schaal met satelliet- en veldmetingen. In veel regio's dalen de uitstoot door verbeteringen in infrastructuur en landbouwpraktijken, maar sommige sectoren blijven groei vertonen.

Mitigatie en beleid: mogelijke maatregelen omvatten het verlagen van lekken in de olie- en gasindustrie, vangsten en hergebruik van aardgas, het aanpassen van voeding en management in rundvee en schapen, methaanopvang uit stortplaatsen en rioolwaterbehandeling, en rijstteeltbeheer. Beleidsinstrumenten zoals regelgeving, belastingen of heffingen, en subsidies voor onderzoeks- en toepassingstechnologieën kunnen de reductie ondersteunen.

Internationale context: reductie van antropogene methaanuitstoot is opgenomen in klimaatplannen onder internationale verdragen en in nationale beleidsscenario's.