meniscalweefsel

Meniscalweefsel verwijst naar het fibrocartilagineuze weefsel van de menisci, twee halvemaanvormige schijven die tussen het femur en tibia liggen in het kniegewricht. De menisci helpen de knie stabieler te maken door belasting te verdelen, schokken te dempen, de contactkrachten te veranderen en de smering van het gewricht te verbeteren. Ze spelen ook een rol bij proprioceptie en stabiliteit tijdens beweging.

Anatomie en structuur: er zijn een mediale (binnenste) en een laterale (buitenkant) meniscus. De mediale meniscus is groter en minder mobiel en heeft nauwere verbindingen met het kapsel en de mediale ligamenten; de laterale meniscus is ronder en relatief mobieler. Beide zijn bevestigd aan het tibiale plateau aan de rand van het gewrichtencentrum en hebben een vaster perifeer bladgebied dat rijkelijk doorbloed is.

Weefselsamenstelling en bloedtoevoer: het weefsel bestaat grotendeels uit fibrocartilagineus materiaal met sterkte vezels. De bloedtoevoer is separeerd: de buitenste derde (red-red zone) is vasculair gevasculariseerd en kan genezen; de middelste derde (red-white zone) heeft beperkte bloedtoevoer; de binnenste derde (white-white zone) is avasculair en geneest weinig tot niet zonder interventie.

Functie en biomechanica: door hun vorm verdelen de menisci krachtslijnen over het tibiale plateau, verminderen de druk en beschermen het kraakbeen tegen slijtage. Ze dragen bij aan de stabiliteit van het kniegewricht tijdens buigen, strekken en draaien.

Pathologie en behandeling: meniscale scheuren ontstaan door een draaibeweging met het kniegewricht of door degeneratie bij ouderen. Symptomen zijn pijn aan de gewrichtskamer, zwelling, vastlopen of vlekjes in het kniegewricht. Diagnostiek gebeurt vaak met MRI. Behandeling varieert van conservatieve maatregelen (rust, fysiotherapie, pijnstilling) tot chirurgische opties zoals meniscale reparatie of gedeeltelijke meniscectomie. Bij jongere patiënten met perifeer gelegen scheuren heeft reparatie vaak betere genezing, terwijl oudere patiënten mogelijk minder genezen en overwegen tot verwijdering van het beschadigde deel. Langdurige schade aan het meniscale weefsel kan het risico op osteoartritis verhogen.