luchtwegfunctie

Luchtwegfunctie verwijst naar de werking van de luchtwegen bij ademhaling: het transport van lucht naar en van de longen, het warmen en bevochtigen van de ingeademde lucht, en het behoud van een vrije doorgang van de luchtwegen. Daarnaast omvat het de verdedigings- en zuiveringsmechanismen die de longen beschermen tegen stof, micro-organismen en irriterende stoffen.

De luchtwegen bestaan uit de bovenste luchtwegen (neus- en mondholte, bijholten, keelholte) en de lagere luchtwegen (trachea, hoofd- en vertakkende bronchiën tot de bronchiolen) en indelen in conducting airways en gaswisselingsgebieden. De conducting airways transporteren en conditioneren lucht, terwijl de bronchiolen en alveolaire ruimte betrokken zijn bij gasuitwisseling. De mucociliaire klaring, waarbij trilhaartjes en slijm luchtwegdeeltjes verwijderen, vormt een belangrijk onderdeel van de luchtwegafweer.

De calibre van de luchtwegen wordt gereguleerd door glad spierweefsel en het autonome zenuwstelsel. Bronchodilatatie treedt op bij sympathische activering of bèta-agonisten, terwijl bronchoconstrictie kan volgen uit parasympathische activiteit en ontstekingsmediatoren. Deze regulatie beïnvloedt de luchtwegweerstand en daarmee de ademarbeid en de ventilatieperfusie afstemming. Gaswisseling vindt vooral plaats in de longblaasjes, maar een goede luchtstroom en patroon in de luchtwegen zijn essentieel voor efficiënte zuurstofopname en kooldioxideafgifte.

Diagnostiek naar luchtwegfunctie gebruikt onder meer spirometrie (FEV1 en FVC), peak expiratory flow en plethysmografie om patronen van obstructie of restrictie te beoordelen. Veranderingen in luchtwegfunctie kunnen optreden bij aandoeningen zoals astma en COPD, rookgerelateerde ziektes of infecties, en beïnvloedt dagelijks functioneren en ademcomfort.