loopdiuretika

Loopdiuretica vormen een klasse van diuretica die de natriurese en diurese aanzienlijk verhogen door remming van de Na-K-2Cl-kotransporter (NKCC2) in de dikke lis van Henle. Door blokkade van deze transporter wordt de terugresorptie van natrium, chloride en water verminderd, met als gevolg toegenomen urineproductie. Daarnaast wordt calciumanter convolutie verhoogd, waardoor er calciurie optreedt.

Deze middelen worden vooral toegepast bij vocht-retentie door hartfalen, levercirrose en bepaalde nierziekten, bij acuut longoedeem en bij hypercalciëmie. Ze kunnen snel een vochtoverschot corrigeren en worden ook gebruikt in situaties waarin snelle vochtsecretie nodig is.

Farmacokinetisch worden loopdiuretica ingedeeld als orale en parenterale bereidingsvormen. De werking onset bij intraveneuze toediening is doorgaans binnen enkele minuten; bij orale toediening meestal binnen 30 tot 60 minuten. De duur van het effect varieert per middel, doorgaans ongeveer 4 tot 6 uur, met langere werking bij sommige verbindingen zoals torasemide.

Bijwerkingen bestaan vooral uit volume-depletie en elektrolytstoornissen: hypovolemie, hyponatriëmie, hypokalemie, hypomagnesiëmie en dehydratie; hyperurichemie kan optreden waardoor gout kan verergeren. Ototoxiciteit is zeldzaam maar mogelijk bij hoge doses of bij snelle perfusie. Andere mogelijke effecten zijn hypotensie en klachten zoals duizeligheid.

Interacties zijn bekend: NSAID-gebruik kan de werking verminderen; aminoglycosiden kunnen ototoxiciteit verhoogd riskeren; combinatie met kaliumsparende middelen kan kaliumstabilisering bewerkstelligen, terwijl lithium en bepaalde bloeddrukverlagers interacties kunnen tonen. Contra-indicaties omvatten anurie, ernstige dehydratie en vaak een bekende allergie voor sulfonamide-achtige verbindingen. Ook bij ernstige nierinsufficiëntie verdient dosisaanpassing en klinische follow-up aandacht.