liftkracht

Liftkracht is de kracht die loodrecht staat op de richting van de relatieve stroming van een vloeistof ten opzichte van een bewegend lichaam. Bij vliegtuigen levert liftkracht de opwaartse kracht die het gewicht van het vliegtuig kan dragen, zodat vlucht mogelijk is. Lift speelt ook een rol bij boten, helikopters en andere systemen die door stroming bewegen, maar het mechanisme kan per situatie verschillen.

Bij vliegtuigen ontstaat lift vooral door de specifieke vorm van de vleugel en de hoek waaronder deze door de lucht beweegt. De vleugel dwingt de lucht stroomopwaarts te worden wegens de kromming en de schuinte, waardoor de lucht boven de vleugel sneller en met lagere druk stroomt dan onder de vleugel. Tegelijkertijd wordt langs de achterzijde van de vleugel lucht naar beneden gebogen, wat resulteert in een neerwaartse reactie op de vleugel. De combinatie van deze drukverschillen en de verandering van momentum levert een meerderheid van de liftkracht.

Wiskundig wordt lift beschreven met de formule L = 1/2 ρ v^2 S Cl, waarbij ρ de luchtdichtheid, v de snelheid van de vleugel ten opzichte van de lucht, S het vleugeloppervlak en Cl de liftcoëfficiënt. Cl hangt af van de hoek van aanval, de vleugelvorm en de stromingsomstandigheden. Bij toenemende hoek van aanval stijgt Cl tot aan stall, waarna de lift plotseling afneemt door stromingsverliezen.

Toepassingen: lift is essentieel voor vliegen, maar ook relevant bij parachuut, zeil- en hydro-aerodynamische systemen. Het begrip helpt ontwerpers aerodynamische efficiëntie en veiligheid van vluchttoestellen te verbeteren.