laagspanningsgedeelten

Laagspanningsgedeelten verwijzen in de installatietechniek naar delen van een elektrische installatie die opereren op laagspanning, doorgaans tot 1000 V wisselstroom (AC) of tot 1500 V gelijkstroom (DC). Boven deze grenzen spreken we van hoogspanningsgedeelten. De indeling tussen laag- en hoogspanning helpt deskundigen bij het ontwerpen, beveiligen en inspecteren van installaties.

Tot de laagspanningsgedeelten behoren bekabeling, verdeelinrichtingen en schakelaars, zekeringkasten, armaturen, verlichting, en regel- en aandrijfsystemen die voorkomen in gebouwen, bedrijven en industriële omgevingen. Ook kabelgoten, beveiligingsafdelingen en beschermde voedingspunten vallen hieronder. Het doel is om een betrouwbare werking te waarborgen terwijl risico’s op elektrocutie, kortsluiting en brand zoveel mogelijk worden beperkt.

Veiligheid en ontwerp richten zich op het beperken van risico’s door isolatie, scheiding, aarding en passende beschermingsmaatregelen. Belangrijke bouwstenen zijn beschermingsomgangen en -afschermingen, aardingssystemen, diffentiële- en stroomonderbrekingsbeveiliging (zoals RCD’s en zekeringen), koppeling met beveiligings-/toezichtsystemen en duidelijke labeling. Onderdelen moeten worden ontworpen en geplaatst met rekening gehouden met onderhoud en bereikbaarheid.

Regelgeving en normen: de uitvoering van laagspanningsinstallaties valt onder Europese normen zoals de EN 60364-serie en de nationale uitvoeringen zoals NEN 1010 (Nederland). Deze normen behandelen ontwerp, uitvoering, beveiliging en onderhoud van laagspanningsgedeelten. Periodieke inspecties en controles door bevoegde vakmensen vormen onderdeel van de naleving en veiligheid.