aardingssystemen

Aardingssystemen zijn netwerken en voorzieningen die in elektrische installaties zorgen voor veilige afleiding van foutstromen en beperking van gevaarlijke spanning op metalen delen en verbindingen. Het doel is elektrocutie te voorkomen en de betrouwbare werking van beveiligingen te waarborgen door een betrouwbare aardverbinding te realiseren.

Een aardingssysteem omvat aardingsnetten of aardingsstaven, aardingsgeleiders en aardingspunten die met elkaar en met metalen behuizingen, kabelkanalen en apparatuur zijn verbonden. Het biedt een lage impedantie naar de aarde, zodat foutstromen efficiënt kunnen wegvloeien en potentiaalverschillen op arbeidsplaatsen en in de installatie geminimaliseerd worden. Daarnaast is aardings- en bondingwerk belangrijk om een gelijkwaardig potentiaal te waarborgen tussen metalen delen en toestellen.

Veelvoorkomende systemen zijn TT, TN-S, TN-C, TN-C-S en IT. Bij TT ligt de aardvoorziening via een lokale aardingselectrode; de beschermingsgeleider (PE) wordt naar die aarding geleid. In TN-systemen zijn beschermings- en neutralgeleiders gescheiden (TN-S) of gecombineerd in één geleider (TN-C), en in TN-C-S wordt een PEN-geleider bij de ingang gesplitst in PE en N. Het IT-systeem heeft een neutrale verbinding met aarde buiten de installatie of een geïsoleerde nul, waardoor de eerste fout vaak beperkt blijft en de werking van systemen niet direct wordt onderbroken.

Kaders en ontwerp vallen onder normen zoals IEC 60364 wereldwijd en, in Nederland, NEN 1010. Bij ontwerp wordt rekening gehouden met bodemgesteldheid, aardweerstand en bonding van metalen delen. Regelmatige controles van aardingsweerstand en continuïteit van PE-geleiders zijn vereist, evenals inspecties op corrosie en losse verbindingen.