kronkeling

Kronkeling is een Nederlands woord dat verwijst naar het buigen, draaien of wikkelen van iets zodat een kromme, meanderende of spiraalvorm ontstaat. Het beschrijft zowel een fysieke vorm als een beweging waarbij een object niet recht verloopt maar bochten maakt.

Het woord is afgeleid van kronkel, wat een bocht of kromming betekent, met het achtervoegsel -ing dat een proces of handeling aanduidt. In het dagelijks taalgebruik wordt kronkeling breed toegepast en is de term niet beperkt tot een specifieke discipline; hij komt voor in zowel descriptieve als poetische contexten.

Toepassingsgebieden en voorbeelden zijn gevarieerd. In de natuur en biologie kan kronkeling slaan op plantenstengels of wijnstokken die om een steun heen groeien, of op de zenuw- en weefsels die zich op een wendbare wijze vormen. In aardrijkskunde en hydrologie beschrijft kronkeling vaak de meanders van een rivier. In techniek en industrie kan het betrekking hebben op het vormen of leggen van buizen, kabels en draden die in bochten verlopen. Daarnaast wordt het in figuurlijke zin gebruikt om een ingewikkelde of omslachtige werkwijze, redenering of plot te beschrijven.

Kronkeling is dus een veelzijdig begrip dat zowel concrete vormen als abstracte processen kan omvatten, afhankelijk van de context en de bedoeling van de schrijver of spreker.

Zie ook: kronkel, meander, wikkel.