kredietgarantie

Kredietgarantie is een overeenkomst waarbij een derde partij, de garant, belooft bij te dragen aan of volledig op te komen voor de betalingsverplichting van een lener jegens een kredietverstrekker in geval van wanbetaling. De garantie kan gelden voor een lening, een doorlopende kredietfaciliteit of een andere afgesproken financiële verplichting en wordt meestal verleend tegen betaling van een premie of vergoeding aan de garant.

In een kredietgarantie zijn doorgaans drie partijen betrokken: de lener (die geld ontvangt), de kredietverstrekker (die geld uitbetaalt) en de garant (die bijspringt bij betalingsachterstand). Bij een geldend beroep op de garantie volgt meestal een claimprocedure: de kredietverstrekker meldt de wanbetaling, de garant eist betaling op en vervolgens kan de garant terugvorderingsrechten (subrogatie) uitoefenen bij de lener.

Kredietgaranties worden gebruikt om de toegang tot financiering te vergemakkelijken, met name voor kleine en middelgrote ondernemingen, startende ondernemers of projecten met een hoger risicoprofiel. Ze worden ook ingezet ter ondersteuning van exportactiviteiten en publieke of infrastructuurprojecten. Soorten garanties variëren van betalingsgaranties en leengaranties tot prestatiegaranties, afhankelijk van wat contractueel is afgesproken.

De voorwaarden van een kredietgarantie, zoals de gegarandeerde hoogte, looptijd, triggers voor een claim en de premies, zijn vastgelegd in de garantieovereenkomst. Garanties dragen bij aan risicoverschuiving voor kredietverstrekkers maar brengen voor de garant zelf ook kredietrisico’s met zich mee, waardoor due diligence, toezicht en passende kapitaal- of reserves vereist kunnen zijn. In veel landen bestaan overheids- of verzekeringsmaatschappijen die kredietgaranties aanbieden om economische doelen te ondersteunen.