kredietrisicos

Kredietrisicos, or credit risk, is het risico dat een lener of tegenpartij niet in staat is of niet bereid is om contractuele verplichtingen na te komen, waardoor de kredietverstrekker een financiële schade lijdt. Dit risico komt voor bij verschillende financiële activiteiten, zoals leningen, obligaties en derivaten, en kan voortkomen uit verminderde kredietwaardigheid van de debiteur, betalingsachterstanden, herstructureringen of bredere economische tegenwind.

Kredietrisico wordt gemeten en beheerd met verschillende methoden en indicatoren. Belangrijke statistische maten zijn de waarschijnlijkheid van wanbetaling (PD), de verliezen bij wanbetaling (LGD) en de blootstelling bij wanbetaling (EAD). Kredietrisicoanalyse maakt gebruik van interne modellen, kredietbeoordelingen en externe ratings, aangevuld met kredietscoren en due diligence. Sinds IFRS 9 wordt rekening gehouden met verwachte kredietverliezen in plaats van alleen op gebeurtenissen gebaseerde verliezen. Regulatoire vereisten onder uiteenlopende kaders, zoals Basel II en Basel III, leggen bovendien kapitaal- en risicobeperkingsnormen op aan financiële instellingen.

Beheer en mitigatie van kredietrisico omvatten diversificatie, underwritingstandaarden en voortdurende monitoring van debiteuren en markten. Risico kan worden verminderd door mechanische en operationele maatregelen zoals onderpand, garanties, convenanten, kredietverbeteringen en securitisatie, evenals door afdekking via afgeleide instrumenten. Bedrijven hanteren ook risicobeleid, limieten voor blootstelling per tegenpartij en kredietrisicogewichten bij prijsstelling en rapportage.

Typen kredietrisico omvatten consumentenkrediet, bedrijfsfinanciering, staatskrediet (nationaal en buitenlands) en tegenpartijrisico in derivatenpositionen. Het belang van kredietrisico ligt vooral bij banken en andere kredietverleners, waar effectieve analyse en beheersing cruciaal is voor financiële stabiliteit en winstgevendheid.