kortetermijnliquiditeit

Kortetermijnliquiditeit verwijst naar het vermogen van een organisatie om haar kortlopende verplichtingen tijdig te voldoen, meestal binnen een jaar. Het gaat om de beschikbaarheid van contanten en andere activa die snel in contanten kunnen worden omgezet zonder significant verlies van waarde. Een goede kortetermijnliquiditeit zorgt voor operationele continuïteit en vermindert het risico op betalingsproblemen of financieringsbehoefte onder onaangename omstandigheden.

Belangrijke componenten van kortetermijnliquiditeit zijn contanten en contanten-equivalenten, kortlopende beleggingen, vlottende activa zoals debiteuren en, minder liquide, voorraden. De mate van liquiditeit wordt beïnvloed door factoren als de kasstroomplanning, betalingsvoorwaarden met klanten en leveranciers, en de timing van investeringen en schulden.

Veelgebruikte maatstaven om kortetermijnliquiditeit te evalueren zijn onder andere:

- Current ratio: current assets / current liabilities.

- Quick ratio (acid test): (current assets minus voorraden) / current liabilities.

- Cash ratio: (cash en cash equivalents) / current liabilities.

Een lagere of hogere waarde heeft verschillende implicaties, afhankelijk van de sector en bedrijfsmodel. Daarnaast kan de cash conversion cycle (CCC) in dagen worden gebruikt: CCC = dagen voorraad - dagen crediteuren + dagen debiteuren.

Beheer van kortetermijnliquiditeit omvat kasstroomprognoses, actief debiteurenbeheer, voorraadbeheer en in sommige gevallen kortlopende financiering zoals kredietlijnen of betrouwbaarheidsfaciliteiten. In de bancaire sector spelen regelgeving en statistieken, zoals de liquiditeitsratio’s LCR en NSFR, een cruciale rol bij het waarborgen van droog betaalvermogen.

Kortetermijnliquiditeit is een kernindicator van financiële gezondheid en veerkracht bij schommelingen in vraag, aanbod en externe shocks.