koolstofopslagpotentieel
Koolstofopslagpotentieel verwijst naar de hoeveelheid CO2 die, binnen een afgesproken tijdsbestek, veilig en langdurig opgeslagen kan worden via natuurlijke en technologische systemen. Het potentieel wordt doorgaans onderverdeeld in vier hoofdkanalen: geologische opslag in ondergrondse reservoiren zoals verzadigde zoutformaties en verlaten olie- en gasvelden; biologische opslag in bos- en bodemecosystemen (bossen, graslanden, wetlands) en mogelijke landgebruiksmaatregelen; oceaanopslag, waarbij CO2 in de diepere oceaan wordt opgenomen, een route met hoge onzekerheden en maatschappelijke bezwaren; en technologische opslag zoals BECCS en DACCS die CO2 uit de atmosfeer kunnen halen en in ondergrond opslaan. Elk kanaal kent eigen beperkingen en er is geen universele oplossing; de haalbaarheid varieert per regio en per tijdshorizon.
Schattingen van het koolstofopslagpotentieel variëren sterk afhankelijk van aannames over technologische ontwikkeling, kosten en tijdsduur. Geologische
Het koolstofopslagpotentieel is een cruciale component in veel klimaatscenario’s die uitstoot willen terugdringen of compenseren. Realisatie