kookpuntwaarde

De kookpuntwaarde (kookpunt) van een stof is de temperatuur waarbij een vloeistof begint te koken bij een bepaalde omgevingdruk, omdat damp en vloeistof dan in evenwicht zijn. Bij standaardomstandigheden is het normaal kookpunt de temperatuur bij een druk van 1 atmosfeer (101,325 kPa). Het kookpunt is een fundamenteel fysisch kenmerk van een stof en hangt af van de sterkte van de intermoleculaire krachten, het molecuulgewicht en de polariteit. Sterkere bindingen, zoals waterstofbruggen, leiden tot hogere kookpunten.

Kookpunt kan worden bepaald met verschillende meetmethoden, bijvoorbeeld distillatie, waarbij men de temperatuur registreert die net onder het begin van koken ligt; ebulliometrie; en calorimetrische technieken zoals differentiële scanning calorimetrie. De resultaten worden meestal uitgedrukt in graden Celsius of Kelvin.

Kookpunt is afhankelijk van druk. Een hogere omgevingdruk verhoogt het kookpunt; lagere druk verlaagt het kookpunt. Bij atmosferische druk kookt water bijvoorbeeld rond 100 °C, maar onder vacuüm gaat dit aanzienlijk lager liggen.

Invloed van onzuiverheden: Onzuivere vloeistoffen hebben vaak een hoger kookpunt dan het zuivere bestanddeel en kunnen kookpuntvariaties of azeotropen vertonen, afhankelijk van de samenstelling.

Toepassingen en belang: De kookpuntwaarde is cruciaal bij distillatieontwerp, opslag en transport van vloeistoffen en bij veiligheidsberekeningen, omdat de kooktemperatuur bepaalt wanneer een stof kan koken onder specifieke omstandigheden.