kleurverontreinigingen

Kleurverontreinigingen zijn onzuiverheden die een kleuring aan een stof, meestal water, geven. Ze zijn vaak esthetisch van aard en kunnen de drink- of proceswaterkwaliteit beïnvloeden. Kleur ontstaat door opgeloste organische en anorganische verbindingen, colloïden of geoxideerde metalen zoals ijzer en mangaan. Natuurlijke bronnen (humuszuren, tannines) dragen bij aan kleur, maar ook industriële kleurstoffen of afbraakproducten kunnen voorkomen.

Kleur wordt meestal uitgedrukt in Pt–Co-eenheden en gemeten met spectrofotometrie; soms gebeurt visuele beoordeling op gestandaardiseerde monsters. Bij de interpretatie van kleur wordt vaak ook naar troebelheid, organische vervuiling en ionen gekeken om de algehele waterkwaliteit te beoordelen.

Voorbeelden van impact: directe gezondheidsrisico's bij lage concentraties zijn zelden aanwezig, maar een plotselinge of hoge verkleuring kan duiden op verontreinigingsprocessen en kan de desinfectie-efficiëntie verminderen of de smaak en aanvaardbaarheid beïnvloeden.

Behandelingen omvatten: coagulation/flocculation en bezinking om colloïden te verwijderen; actief koolstoffiltering om organische kleurstoffen te verwijderen; oxidatie of aeratie om ijzer en mangaan te verwijderen; filtering en eventueel ionenuitwisseling voor specifieke verbindingen. Voor grondwater is beluchting vaak effectief in combinatie met filtratie; bronbescherming en regelmatige monitoring verbeteren onderhoud van lage kleurwaarden.

Regelgeving varieert per regio; kleur is vaak een parameter in drinkwaternormen die esthetische kwaliteit waarborgt en de pre-desinfectie-voorwaarden beïnvloedt. Zie ook: waterkwaliteit, Pt–Co-schaal, discolouration, ijzer en mangaan verwijdering.