kalkrijkthoudende

Kalkrijkthoudende is een bijvoeglijk naamwoord in het Nederlands dat wordt gebruikt om aan te geven dat een stof, bodem of gesteente significante hoeveelheden calciumcarbonaat (CaCO3) bevat. De term is samengesteld uit kalkrijk (rijk aan kalk) en houdende (die kalk bevat).

In de bodemkunde verwijst kalkrijkthoudende bodem naar een calcareous bodem met een verhoogd kalkgehalte en vaak een pH boven circa 7,0 tot 8,0. Calciumcarbonaat fungeert als een chemische buffer tegen zuren en beïnvloedt de beschikbaarheid van voedingsstoffen; micronutriënten zoals ijzer en mangaan kunnen minder beschikbaar zijn in een basisch milieu. Kalkrijkthoudende gronden komen voor in gebieden met kalksteen- of krijtlagen en in karstgebieden.

In de geologie en bouwkunde beschrijft kalkrijkthoudende stof of gesteente calciumrijke verbindingen zoals kalksteen, dolosteen en krijt. Deze materialen leveren calcium aan het milieu en dragen bij aan de chemische hardheid van water, evenals aan eigenschappen van bouwmaterialen zoals verwerkbaarheid en duurzaamheid.

Samenvattend is kalkrijkthoudende een descriptieve term die aangeeft dat calciumcarbonaat of andere calciumrijke mineralen in hoge mate aanwezig zijn. Dit heeft consequenties voor de pH-regeling in bodems, de beschikbaarheid van voedingsstoffen en de toepassing van materialen in land-, waterbeheer en constructie.