isolatieverlies

Isolatieverlies is het onbedoelde verlies van warmte uit een gebouw door onvoldoende isolatie of door slijtage van isolatiematerialen. Het ontstaat wanneer warmte de gebouwschil verlaat via onderdelen zoals muren, daken, vloeren en ramen, of door thermische bruggen en slecht afgedichte aansluitingen. Het begrip wordt meestal uitgedrukt als de mate van warmtedoorgang door de bouwschil, bijvoorbeeld in termen van U-waarden of warmteverlies per oppervlakte bij een given temperatuurverschil.

Oorzaken van isolatieverlies zijn onder meer veroudering of beschadiging van isolatiemateriaal, samendrukking of verschuiving waardoor de isolatielaag niet meer volledig werkt, aanwezigheid van koudebruggen waar warmte sneller wegtrekt, lekkages en openingen zoals kieren rondom deuren en ramen, vochtproblemen die de isolatiewaarde verminderen, en onvoldoende of verkeerd geïnstalleerde damp- en luchtbarrières. Ventilatieverlies is een aparte bron van warmteverlies, maar kan in combinatie met isolatieverlies de energievraag vergroten.

Meting en normen: isolatieverlies wordt vaak beoordeeld met de U-waarde (warmtetransmissiecoëfficiënt) van constructiedelen en met berekeningen van het totale warmteverlies door de envelop. Technieken zoals thermografische inspecties (IR-thermografie) helpen bij het opsporen van koudebruggen en vocht.

Gevolgen en preventie: hoogere energiekosten, minder comfort en mogelijk condensatie en schimmelvorming zijn belangrijke gevolgen. Preventie omvat zorgvuldig ontwerp en installatiewerk, luchtdichte afwerking, correcte plaatsing van isolatiemateriaal, het vermijden van koudebruggen en regelmatige inspectie en onderhoud van de bouwbenodigdheden. Het verbeteren van isolatie draagt bij aan energiebesparing en een betere thermischeComfort.