koudebruggen

Koudebruggen zijn plaatsen in een gebouw waar de warmte sneller verloren gaat dan door de omliggende geïsoleerde delen, doordat de constructie de isolatie onderbreekt of doordat minder geïsoleerde onderdelen de warmtegeleiding faciliteren. In de bouwkunde verwijst men naar thermische bruggen als koudebruggen.

Ze ontstaan bij aansluitingen en onderbrekingen in de bouwschil: langs een metalen draagconstructie, bij ramen en deuren, bij vloeren tegen ongeïsoleerde ruimten, bij balkons, trappen en beglazingskaders, en op plaatsen waar verschillende materialen samenkomen. Lineaire koudebruggen verlopen over langere lengtes (bijv. langs raamkozijnen of balkons), terwijl puntige koudebruggen voorkomen bij hoeken, stootvoegingen of andere discrete verbindingen.

Het gevolg is extra warmteverlies, wat leidt tot hoger energieverbruik en mogelijk hogere energiekosten. Daarnaast kunnen koude oppervlakken condensatie en schimmelvorming veroorzaken, vooral bij vochtige ruimten of slecht geventileerde kamers. Koudebruggen kunnen tevens de temperatuurverdeling in ruimtes beïnvloeden en het comfort verminderen.

Koudebruggen worden gekwantificeerd met waarden zoals psi (lineaire thermische transmittantie, W/(m·K)) en chi (puntthermische doorlatendheid, vaak gebruikt in berekeningen). Om koudebruggen te beperken, streven ontwerpers naar een continue isolatielaag, thermische onderbrekingen bij metalen elementen, en betere detaillering rond ramen, deuren en balkons. Bij renovatie kan extra isolatie rondom bouwknopen worden toegepast, samen met doelmatige ventilatie en vochtregulatie om condensatie te voorkomen. Het aandacht hebben voor koudebruggen is een essentieel onderdeel van energetische optimalisatie en bouwregelgeving.