infiltratietests

Infiltratietests zijn veld- of laboratoriumprocedures om de snelheid te meten waarmee water in een bodem infiltreert. Ze leveren informatie over de infiltratiescapaciteit en de hydraulische eigenschappen van de bodem, wat van belang is voor drainageontwerp, irrigatieplanning, bodembalans en hydrologische modellering. Doel is inzicht krijgen in hoe snel water door de bodem horizontaal en verticaal kan bewegen onder verschillende vocht condities.

In het veld worden doorgaans drie hoofdtypen methoden toegepast. Het enkelringinfiltrometer meet de infiltratie met een waterstand in een enkele ring en kan constant-head of falling-head manieren gebruiken; hierbij is aandacht nodig voor randinvloeden. De dubbelringinfiltrometer gebruikt twee ringen zodat het influxgebied rondom de test minder door randstroming wordt beïnvloed. De spanningsinfiltrometer (tension infiltrometer) beperkt infiltrace met een gecontroleerde suction, waardoor ongesättigde infiltratie beter kan worden gemeten, vooral op fijnere bodems. Laboratoriummethoden variëren van kolominfiltratie tot gesimuleerde infiltratie op monsters in proefopstellingen.

Tijdens een infiltratietest worden de ingedrongen watermassa en de tijd vastgelegd, zodat de infiltrace snelheid f(t) en de gecumuleerde infiltratie F(t) kunnen worden berekend. Gegevens worden vaak geanalyseerd met modellen zoals het Horton-model (f = f_c + (f_0 - f_c) exp(-k t)), Green–Ampt of Philip. Uit deze modellen worden parameters zoals initiële infiltratiesnelheid, het langetermijninfiltratiesnelheidsniveau en sorptiviteitskenmerken afgeleid.

Toepassingen omvatten drainage- en irrigatieplanning, drainageontwerp bij bouwactiviteiten en hydrologische simulaties. Beperkingen zijn variërende bodem­samenstelling, oppervlaktestructuur, droog- of verzadigingsgrenzen, vegetatie en randinvloeden, die de representativiteit en reproduceerbaarheid van de metingen beïnvloeden.